ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Η τάξη αποκαταστάθηκε και ο Παναθηναϊκός επέστρεψε μετά από ένα χρόνο, στην κορυφή της Ευρώπης. Μετά από ένα τελικό που έσπαγε καρδιές, οι πράσινοι επιβλήθηκαν της ΤΣΣΚΑ και έβαλαν το πέμπτο αστέρι στη φανέλα. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς απέδειξε στο Βερολίνο, ότι είναι η καλύτερη στην Ευρώπη. Και όποιος θέλει να της πάρει τα πρωτεία θα έχει πολύ δύσκολη δουλειά!

Η συνταγή της επιτυχίας ξεκινά από τον πάγκο. Ο Ομπράντοβιτς είναι μακράν ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης (γιατί όχι και του κόσμου;). Έχει καταφέρει λοιπόν να φτιάξει ένα σύνολο από παίκτες, από τους οποίους παίρνει αυτό που θέλει. Επί της ουσίας, στον Παναθηναϊκό δεν μετρά η απειρία. Αυτή μπαίνει στην άκρη, όταν η μπάλα καίει. Τρανή απόδειξη ο Περπέρογλου, που στα κρίσιμα σημεία τράβηξε από τη λάσπη το κάρο. Ο Παναθηναϊκός όμως έχει σε όλες τις θέσεις τους κατάλληλους παίκτες. Ακόμα και αν εκείνοι δείχνουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ότι δεν είναι πλήρως εγκλιματισμένοι στα της ομάδας(βλέπε Γιασικεβίτσιους). Όταν έρχονται τα σημαντικά παίζουν όπως πρέπει και… χαίρεται. Έτσι, στο χθεσινό ματς αυτό που είδαμε ήταν απόρροια της εκπληκτικής ομάδας των πρασίνων. Η ΤΣΣΚΑ αναμφίβολα δεν είναι σύνολο των 20 πόντων του πρώτου ημιχρόνου. Ούτε φυσικά και ο Παναθηναϊκός. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι η Ελληνική ομάδα έχει πιο συμπαγές ρόστερ και περισσότερες λύσεις. Ανέκαθεν, άλλωστε, οι Ρώσοι έπαιζαν με rotation 6, 7 παικτών. Ευτυχώς για αυτούς έχουν ακόμα έναν Σισκάουσκας, αλλά (μπορεί να μας παρεξηγήσετε) το τέλος της πλησιάζει, αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα.

Και από την Μπαρσελόνα, όμως, οι πράσινοι έχουν σημαντικές διαφορές. Και πρωτίστως νοοτροπίας. Κατά την άποψη μας οι Καταλανοί ήταν η χειρότερη ομάδα του φαιναλ φορ και ας τερμάτισαν τρίτοι. Δίχως ποικιλία στο παιχνίδι της και με το Ναβάρο να είναι ηγέτης στη θέση του ηγέτη (αλήθεια υπάρχει άλλος τόσο υπερεκτιμημένος παίκτης στην Ευρώπη;) η Μπάρσα μπορεί να καυχιέται, ότι παίζει όμορφα, αλλά στην ουσία παίρνει μηδέν.

Όσον αφορά τον Ολυμπιακό, τα πράγματα είναι πιο απλά. Ήταν, μετά τον Παναθηναϊκό, η πληρέστερη και καλύτερη ομάδα του φαιναλ φορ. Του λείπουν κάποια κομμάτια, αλλά ακόμα και χωρίς δυο τρεις βασικούς κοίταξε στα ίσια τον ΠΑΟ και τον έκανε να φτύσει αίμα ώσπου να τον κερδίσει. Του λείπει βέβαια και η εμπειρία. Κανείς Παπαλουκάς και κανένας Βούισιτς δεν του την εξασφαλίζει. Και ευτυχώς για εκείνον έφαγε τη σφαλιάρα από τον Παναθηναϊκό για να μάθει εν όψει της συνέχειας.

Αυτό που κρατάμε από το φετινό φαιναλ φορ, λοιπόν, είναι, αφενός, η πρωτιά του Παναθηναϊκού, μια πρωτιά δίκαιη, αφού είχε την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη και το έδειξε όταν έπρεπε, αφετέρου όμως το ότι οι δυο ελληνικές ομάδες, τα δυο οικοδομήματα των Γιαννακοπουλαιων και των Αγγελοπουλαίων απέδειξαν, ότι είναι τα καλύτερα στην Γηραιά Ήπειρο και πως –ευτυχώς- θα μας απασχολήσουν για πολύ καιρό ακόμα.

Υ.Γ: Υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κανείς για το συγκεκριμένο φαιναλ φορ. Οι Έλληνες οπαδοί ήταν, τουλάχιστον μέσα στο γήπεδο, κύριοι. Ως εκεί όμως. Ανέκδοτα τύπου «κάναμε ένα βήμα μπροστά» κτλ, θα αρχίσουν να προκαλούν γέλιο «σε δέκα μέρες» που είπε και ο Μπουρούσης

Ο Έλληνας οπαδός και ειδικά ο γαυροβάζελος δεν καταλαβαίνει από αθλήματα κτλ. Αρκεί να πάει και να ξεσπάσει κατά του… άλλου. Για αυτό και δεν χωράει στο μπάσκετ. Για κανένα ποδοσφαιράκι καλοί είναι. Στο μπάσκετ ας μείνουν οι υγιείς. Και μετά από αυτά…καλά κάνουν και μας λεν μασόνους!

Υ. Γ: Άθλια ήταν η παραγωγή της τηλεόρασης. Τα ριπλέϊ έδειχναν φάσεις που κοντεύαμε να ξεχάσουμε και τα γράμματα στις κάρτες ήταν για εξέταση σε οφθαλμίατρο. Κακή εντύπωση σε μια γενικά τέλεια διοργάνωση. Κρίμα…

Υ. Γ: Πάντως, πέρα από όλα όσα «σούρνουμε» στην ΟΥΛΕΜΠ (και δικαίως) η πολιτική του να γίνεται το Φ4 σε μια μεγάλη πόλη είναι πολύ καλή. Μεγάλο γήπεδο, αρκετές θέσεις για όλους, περισσότεροι δημοσιογράφοι, παράπλευρα ενδιαφέροντα και πάει λέγοντας. Λονδίνο έρχεται η σειρά σου!

Υ. Γ: Στους παίκτες που αξίζει να ξεχωρίσουμε, τέλος, θα είμαστε λίγο… σοβινιστές (μας δικαιολογείτε φανταζόμαστε ε;)… Στην δική μας καλύτερη πεντάδα λοιπόν είναι οι εξής: Παπαλουκάς, Σπανούλης, Σάτο, Βασιλόπουλος Μπουρούσης, ενώ έπονται στον… πάγκο και οι Πέκοβιτς, Μακ Ιντάϊρ, Διαμαντίδης, Πρίντεζης, Σισκάουσκας, Λόρμπεκ, Ιλιασόβα, Σάτο, Σπλίτερ και Καουκένας.