Γράμμα στον Άγιο Βασίλη...

Μπορεί να διανύουμε τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, μπορεί τα πάντα, αναφορικά με το αθλητικό κομμάτι στην πόλη μας και στη χώρα να είναι παραδομένα στους γευστικούς κουραμπιέδες και τα ακόμη πιο ελκυστικά μελομακάρονα, αλλά οι μέρες αυτές δεν παύουν να είναι παρά ένα διάλλειμα, από την καθημερινή μας ρουτίνα και από τα, για εμάς, καθημερινά τεκταινόμενα. Αξίζει, πάντως να ρίξουμε μια πιο... εξονυχιστική ματιά στα όσα έχουν γίνει έως τώρα, κυρίως στο πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής, όπου όλα... είναι δυνατόν να γίνουν και να ζητήσουμε, αν γίνεται αυτό, τι θέλουμε το 2009 να μας φέρει. Παραλήπτης της σημερινής ανάρτησης, ποιός άλλος, ο διασημότερος Άγιος των πιτσιρικάδων, ο Άγιος Βασίλης...

Αυτό που αξίζει να σημειώσουμε ανοίγοντας το κεφάλαιο του Κρόνου είναι το... "έχουμε να γράψουμε...". Βέβαια, αυτά που "έχουμε να γράψουμε..." δεν τα βγάζουμε από το μυαλό μας. Είναι γεγονότα που έχουν συμβεί και απλά τα καταθέτουμε, μαζί με την προσωπική μας άποψη. Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Το οτι, λοιπόν, ο Κρόνος ξεκίνησε με μειωμένο μπάτζετ τη φετινή χρονιά είναι δεδομένο και, αναμφίβολα, δεν μπορεί να κριθεί για αυτό η Διοίκηση του. Απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που φθάνει η κουβέρτα τους. Υπάρχει, μολαταύτα, μια σειρά από λάθη που έχουν οδηγήσει την ομάδα στην κρίση. Σημειωτέον, οτι η οικονομική κρίση δεν ευθύνεται για την... κρίση του Κρόνου. Το μεγαλύτερο λάθος ήταν το σίριαλ με την Ξάνθη. Ήταν πραγματικά ένα σίριαλ που, αν προβαλλόταν, στην τηλεόραση, δεν θα έπιανε τη Λάμψη, αλλά θα έμενε ανεξίτηλο στη μνήμη των απανταχού φίλων του μικρού κουτιού. Και αυτό, εξαιτίας των ανατροπών του. Και μάλιστα καθημερινών!

Οι διαπραγματεύσεις, που σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, είχαν ξεκινήσει από τον προηγούμενο Μάρτιο (!) κράτησαν πολύ και έθεσαν τα ζητήματα που έπρεπε άμεσα να επιλυθούν στο περιθώριο. Η μεγαλύτερη ζημιά έγινε το καλοκαίρι. ΄Τότε, που τη μια εβδομάδα υπήρχε συμφωνία, την άλλη χαλούσε και ούτω καθεξής. Οι διπαραγματεύσεις γίνονταν με τρόπο ερασιτεχνικό και με τρόπο που, όπως τουλάχιστον αντιλαμβανόμαστε, έκανε τους ιθύνοντες της ακριτικής ομάδας να καταλάβουν, οτι στα Γιάννενα δεν ξέρουν τι θέλουν.

Έτσι, όπως είναι λογικό, ο σχεδιασμός της ομάδας που θα κατέβαινε στη Γ' Εθνική πήγε πίσω, όπως και η έναρξη της προετοιμασίας. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και το δύσκολο ξεκίνημα με τις τέσσερις πιο δυνατές ομάδες της λίγκας και η καλή ψυχολογία πήγε περίπατο. Τώρα θα μου πείτε, υπήρχε καλή ψυχολογία από την αρχή και την έχασαν οι παίκτες του Κρόνου; Όπως δείχνουν τα πράγματα, υπήρχε η ψυχολογία του αγνώστου. Οι παλιοί ήξεραν, μέσες άκρες τι θα συνατήσουν, οι νέοι το αντιλαμβάνονταν θεωρητικά και οι τέσσερις ήττες στο κεφάλι είχαν πονέσει ήδη.

Εδώ μπαίνει ο ρόλος της διοίκησης. Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει αν θα διαβάσει κανείς από το ΔΣ αυτό εδώ το κείμενο και πολύ περισσότερο αν θα συμφωνήσει με όσα λέω και θα πω. Άλλωστε είναι η προσωπική μου άποψη και μόνο. Και δεν την επηρεάζουν οι καλές σχέσεις που, θέλω να πιστεύω, έχουμε.

Η νοοτροπία όμως που έχουν ορισμένα άτομα είναι για κλάμματα. Ή για να είμαι πιο λογικός, είναι μη μπασκετική και μη αθλητική. Το να θέλει να κερδίσει κανείς από το μπάσκετ και ειδικά σε μια κατηγορία σαν τη Γ΄Εθνική είναι πολύ δύσκολο. Μπορεί να το κάνει, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Έχει διαφορά όμως το κέρδος από το πως συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους που μετουσιώσουν το χόμπι σου (την θέλω ακόμα να πιστεύω αγάπη για το μπάσκετ) σε πράξη, στους παίκτες και στο προπονητικό τιμ.

Αφορμή για το σημερινό ωχετό μου (!) είναι τα όσα έγιναν στο ματς της περασμένης Κυριακής με τον Πειραϊκό. Η ομάδα κέρδισε με 30 πόντους μια εξίσου καλή ανταγωνίστρια της, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ, ωστόσο φαίνεται, οτι ο κ. Ζήκος δεν το εκτίμησε. Μετά το τέλος του αγώνα (και στο ημίχρονο απ' ότι λένε οι κακές γλώσσες που θέλουν πιπέρι) έπιασε τους παίκτες και τους μίλαγε. Δεν κατάφερα να ακούσω τι ακριβώς, αλλά τα όσα ακολούθησαν ήταν αρκετά για να καταλάβω, οχι μόνο εγώ, αλλά και τα, λίγα ευτυχώς, άτομα που ήταν εκείνη τη στιγμή στο γήπεδο. Οι παίκτες κατευθύνθηκαν στα αποδυτήρια μαζί με τον κ. Ζήκο εν μέσω φωνών και πορτών που έκλειναν με δύναμη.

Το γεγονός, οτι οι παίκτες της ομάδας είναι απλήρωτοι περνά φαίνεται στα ψηλά για το ΔΣ του Κρόνου, που ενώ πλήρωσε πριν λίγο καιρό κάποια χρωστούμενα, συνεχίζει την από πέρυσι προσφιλή του τακτική. Δεν καταλαβαίνουν, φαίνεται, κάποιοι, οτι οι παίκτες είναι άνθρωποι, που θέλουν να έχουν το σεβασμό που τους ανήκει. Γιατί να σέβονται εκείνοι τον Ζήκο και τον κάθε Ζήκο τη στιγμή που εκείνος τους έχει γραμμένους. Καλά θα κάνουν να κάνουν αποχή. Καλά θα κάνουν να διαλύσουν την ομάδα. Μαζί τους είμαι...

Όλα αυτά τα σκεφτόμουν τη Κυριακή του βράδυ. Αποφάσισα να γράψω τώρα, σχεδόν μια βδομάδα μετά, σαν τρελαμένος οπαδός του μπάσκετ. Τον Κρόνο άλλωστε δεν τον υποστηρίζω. Το ζήτημα είναι η νοοτροπία που έχουν οι άνθρωπο που διοικούν την ομάδα. Η τελευταία τους ανήκει. Ο παίκτης όχι. Για αυτό οφείλουν να τον σέβονται και να τον τιμούν με το αζημίωτο. Δεν είναι όμως το ζήτημα των χρημάτων.


"Ας ήταν δίπλα μας και τα λεφτά ήταν το λιγότερο" έλεγε πριν καιρό σε συνέντευξη μετά το ματς με το Κρανίδι, αν θυμάμαι καλά, ο Στέλιος Τελούδης, που φέτος είναι και δικαιολογημένα, κάτι σαν ο ηγέτης της ομάδας. Αλήθεια, πόσες φορές έχει πάει άτομο από τη διοίκηση σε εκτός έδρας αγώνα; Πέντε, δέκα; Ίσως να λεω και πολλές. Στα εντός έδρας βέβαια εμφανίζονται, αλλά τα εντός έδρας είναι... εντός έδρας. Το ζήτημα είναι τι γίνεται στα εκτός, εκεί όπου η ομάδα έχασε πέρυσι την άνοδο και εκεί που, κατά την άποψη μου (αν υπάρχει μέλλον μετά τα Χριστούγεννα) θα χάσει ό, τι διεκδικεί και φέτος.

Όπως και να έχει, πρέπει να κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό. Οχι γιατί δεν πρέπει να το αναφέρουμε και γιατί ίσως να κουράζει, αλλά γιατί ειλικρινά πιστεύω, οτι δεν έχουν ολα τα άτομα που διοικούν τον Κρόνο άσχημη νοοτροπία. Και μακάρι η σωστή αντιμετώπιση των πραγμάτων να βγει στην επιφάνεια...

Αναφορικά με τα υπόλοιπα κακώς κείμενα, είναι άνευ σημασίας, μπροστά στο μεγάλο, που έθιξα πιο πάνω. Η οργάνωση έχει και αυτή σκαλοπάτια και αν δεν έχεις πάει στο πλατύσκαλο δεν μπορείς να πας στο 15ο σκαλί. Πολύ δυσκολότερο είναι, όταν δεν υπάρχει και η σκέψη για την ανάβαση αυτή.

Φθάνοντας στο τέλος, θα μου πείτε και πολύ εύστοχα, οτι γράφω μονάχα κακίες. Δεν τα βλέπω μόνο από τη μια μεριά του νομίσματος τα πράγματα. Απλά γράφω αυτά που εγώ νομίζω σημαντικότερα.

Να γράφω για τη μεγαλη προσπάθεια των παικτών, τους οποίους υποστηρίζω ακόμα μετά την... Κυριακή το βράδυ, μέσα στο παρκέ δεν έχει τόση σημάσία, αφού για να συνεχιστεί θα πρέπει να λυθούν τα περισσότερα από τα παραπάνω. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω, πάντως, είναι, αυτό που πίστευα μέχρι και μια εβδομάδα πριν, όταν δεν είχε φθάσει στο σημείο αυτό το ποτήρι.

Πίστευα λοιπόν, οτι ο Κρόνος αν τον άφηναν οι διοικούντες τον και με βάση το πρόγραμμα θα τερμάτιζε μέσα στην πρώτη τριάδα. Το ταλέντο που έχει δεν είναι για να πάρει αέρα το πρωτάθλημα, αλλά δεν έχει και τεράστιες διαφορές από άλλων ομάδων. Μπορεί η Κεφαλονιά να έχει δυο αστέρια για τα δεδομένα της κατηγορίας, η ΑΕΚ όμως είναι ΟΜΑΔΑ και το Πέραμα επίσης. Ο Κρόνος βάση υλικού κάπου εκεί ανήκει. Βάση διοίκησης και οργάνωσης όμως φαίνεται, οτι είναι σωματείο της ΕΣΚΑΒΔΕ. Έναν τίτλο που δεν δικαιωνει η Λευκάδα πχ.

Όπως και να έχει, αυτό που θα ήθελα ωςμπασκετικός να ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη είναι η ευχή "καλά μυαλά" να πραγματοποιηθεί, γιατί το γιαννιώτικο μπάσκετ, που εν προκειμένω αντιπροσωπεύει ο Κρόνος στο πανελλήνιο, είναι σε τέτοιο βούρκο που οποιαδήποτε σύγκριση με τα εξελιγμένα και ποιότικά πρωταθλήματα της Σκωτίας, της Ισλανδίας και της Ουαλίας το στενοχωρεί...

Καλές Γιορτές σε όλους με υγεία πάνω από όλα. Γιατί το μπάσκετ έρχεται τελευταίο μπροστά σε όλα τα σημαντικά πράγματα...


admin...