Ο Γιώργος πάει Erasmus (vol.1): O προορισμός είναι το ταξίδι
Δεκέμβριος 20, 2008 από railduck
Το εαρινό εξάμηνο του 2006 και διανύοντας αισίως το 5ο έτος των σπουδών μου, τίμησα το μαγικό θεσμό του Erasmus. Το είχα βάλει στόχο από τη μέρα που πέρασα στο Πανεπιστήμιο - αν όχι από πιο πριν(!) - και έτσι τίποτα δε στάθηκε ικανό να με σταματήσει. Χάρη στο πρόγραμμα του Erasmus έζησα 4 μαγευτικούς μήνες στη Βιέννη, την ερωτεύτηκα και την αγάπησα ταυτόχρονα (κάτι που δε μου έχει συμβεί ποτέ με καμία γυναίκα) και όταν φέτος, πριν δύο εβδομάδες, την επισκέφτηκα ξανά για να προετοιμάσω το έδαφος για το μεταπτυχιακό μου εκεί, την ένιωσα σα σπίτι μου - και όχι δεύτερο σπίτι μου, πρώτο.
Ωστόσο, αυτοί οι 4 μήνες δεν πέρασαν μονάχα στα στενά πλακόστρωτα και τα μεγάλα πάρκα, τις όπερες και τα underground jazz στέκια της αγαπημένης Βιέννης. Πέρασαν και στα τρένα και τα λεωφορεία, στα αεροπλάνα και τα ποταμόπλοια που με ταξίδεψαν στη μισή σχεδόν κεντρική Ευρώπη - γιατί όποιος ανοίξει ένα χάρτη και κοιτάξει λίγο προσεκτικά θα δει, πως καλύτερο ορμητήριο από την αυστριακή πρωτεύουσα για να γυρίσεις τη γηραιά, δύσκολα θα βρεις. Παρίσι, Στρασβούργο, Aachen, Κολωνία, Πράγα, Βουδαπέστη, Βελιγράδι και Wachau δεν είναι για μένα πια, παρά δείκτες κι οδηγοί σε λιβάδια εικόνων, ακουσμάτων, γεύσεων κι εμπειριών μέσα στο υποσυνείδητο και το συνειδητό μου.
Δεν υπήρχε τότε το timetoleave - τότε ακόμη έγραφα σε λευκόφυλλα, δερματόδετα βιβλιαράκια που μου χάριζαν οι φίλοι στα γενέθλια, γελώντας κάθε φορά που τα εμφάνιζα ξαφνικά στις εκδρομές. Πολλές φορές σκέφτηκα να μεταφέρω ιστορίες, να γράψω ξανά για κείνα τα ταξίδια εδώ, στο timetoleave, μα δε μου βγήκε ποτές. Ίσως γιατί κάποτε έχει περάσει πια πολύς καιρός - ίσως πάλι γιατί κάθε ιστορία λέγεται πολλές φορές, μα γράφεται μία.
Να όμως που το Erasmus βρήκε επιτέλους τη θέση του στο blog μας, μια θέση που σαφέστατα παρέμενε αδίκως κενή. Ο Γιώργος, φίλος δικός και αδελφός στα ταξίδια της ζωής, έφυγε κι αυτός με τη σειρά του την Τρίτη που μας πέρασε για να κάνει το δικό του Erasmus στο παγωμένο Ελσίνκι της Φιλανδίας! Και επειδή ο νέος μπορεί να υπήρξε ωραιότατος, αλλά ο παλιός είναι πάντα αλλιώς, ο Γιώργος, ψημένος πρόσκοπος και ατρόμητος ταξιδιώτης, αποφάσισε πως, μιας και το Ελσίνκι δεν έχει τις γεωπολιτικές προδιαγραφές μιας Βιέννης ως κέντρο εξορμηστικών επιχειρήσεων, δεν πειράζει, θα δει την Ευρώπη ανεβαίνοντας!
Δεν πήρε λοιπόν το αεροπλάνο ο Γιώργος, δεν πήρε καν όλα του τα πράγματα - θα του τα φέρουν φίλοι που θα τον επισκεφτούν σε κανά μήνα. Με ένα backpack στην πλάτη και ένα μπουφάν με χίλιες και μία τσέπες (σε μία από τις οποίες δέσποζε το GlobalPass του Interrail) τον αποχαιρετίσαμε με δώρα και φιλιά στον Προαστιακό της Μαγούλας (για Μαγούλα καλά πάω?), απ’ όπου ξεκίνησε για Πάτρα.
Η συνέχεια? Αποφάσισα να σας την πω
Όσο κι αν γνωρίζω πως δεν το δικαιούμαι ούτε στο ελάχιστο - I’ve already had more than my fair share of crazy travelling - ζηλεύω το Γιώργο από τα βάθη της ψυχής μου, και θα ήθελα όσο τίποτε άλλο να είμαι μαζί του σε αυτή την περιπέτεια. Μιας όμως και οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν, αποφάσισα να κρατήσω γι’ αυτόν το ταξιδιωτικό του ημερολόγιο σε αυτό το blog - στη θέση όπου δεν έβαλα το δικό μου.
Μείνετε λοιπόν συντονισμένοι στην εκπομπή μας, για το μεγαλύτερο ταξίδι since Marco Polo said: “Hey, let’s go find where the Sun comes from!”
Το εισαγωγικό post βγήκε μεγαλούτσικο, οπότε η ιστορία θα ξεκινήσει από το επόμενο. Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση:
Δεκέμβριος 20, 2008 από railduck
Το εαρινό εξάμηνο του 2006 και διανύοντας αισίως το 5ο έτος των σπουδών μου, τίμησα το μαγικό θεσμό του Erasmus. Το είχα βάλει στόχο από τη μέρα που πέρασα στο Πανεπιστήμιο - αν όχι από πιο πριν(!) - και έτσι τίποτα δε στάθηκε ικανό να με σταματήσει. Χάρη στο πρόγραμμα του Erasmus έζησα 4 μαγευτικούς μήνες στη Βιέννη, την ερωτεύτηκα και την αγάπησα ταυτόχρονα (κάτι που δε μου έχει συμβεί ποτέ με καμία γυναίκα) και όταν φέτος, πριν δύο εβδομάδες, την επισκέφτηκα ξανά για να προετοιμάσω το έδαφος για το μεταπτυχιακό μου εκεί, την ένιωσα σα σπίτι μου - και όχι δεύτερο σπίτι μου, πρώτο.
Ωστόσο, αυτοί οι 4 μήνες δεν πέρασαν μονάχα στα στενά πλακόστρωτα και τα μεγάλα πάρκα, τις όπερες και τα underground jazz στέκια της αγαπημένης Βιέννης. Πέρασαν και στα τρένα και τα λεωφορεία, στα αεροπλάνα και τα ποταμόπλοια που με ταξίδεψαν στη μισή σχεδόν κεντρική Ευρώπη - γιατί όποιος ανοίξει ένα χάρτη και κοιτάξει λίγο προσεκτικά θα δει, πως καλύτερο ορμητήριο από την αυστριακή πρωτεύουσα για να γυρίσεις τη γηραιά, δύσκολα θα βρεις. Παρίσι, Στρασβούργο, Aachen, Κολωνία, Πράγα, Βουδαπέστη, Βελιγράδι και Wachau δεν είναι για μένα πια, παρά δείκτες κι οδηγοί σε λιβάδια εικόνων, ακουσμάτων, γεύσεων κι εμπειριών μέσα στο υποσυνείδητο και το συνειδητό μου.
Δεν υπήρχε τότε το timetoleave - τότε ακόμη έγραφα σε λευκόφυλλα, δερματόδετα βιβλιαράκια που μου χάριζαν οι φίλοι στα γενέθλια, γελώντας κάθε φορά που τα εμφάνιζα ξαφνικά στις εκδρομές. Πολλές φορές σκέφτηκα να μεταφέρω ιστορίες, να γράψω ξανά για κείνα τα ταξίδια εδώ, στο timetoleave, μα δε μου βγήκε ποτές. Ίσως γιατί κάποτε έχει περάσει πια πολύς καιρός - ίσως πάλι γιατί κάθε ιστορία λέγεται πολλές φορές, μα γράφεται μία.
Να όμως που το Erasmus βρήκε επιτέλους τη θέση του στο blog μας, μια θέση που σαφέστατα παρέμενε αδίκως κενή. Ο Γιώργος, φίλος δικός και αδελφός στα ταξίδια της ζωής, έφυγε κι αυτός με τη σειρά του την Τρίτη που μας πέρασε για να κάνει το δικό του Erasmus στο παγωμένο Ελσίνκι της Φιλανδίας! Και επειδή ο νέος μπορεί να υπήρξε ωραιότατος, αλλά ο παλιός είναι πάντα αλλιώς, ο Γιώργος, ψημένος πρόσκοπος και ατρόμητος ταξιδιώτης, αποφάσισε πως, μιας και το Ελσίνκι δεν έχει τις γεωπολιτικές προδιαγραφές μιας Βιέννης ως κέντρο εξορμηστικών επιχειρήσεων, δεν πειράζει, θα δει την Ευρώπη ανεβαίνοντας!
Δεν πήρε λοιπόν το αεροπλάνο ο Γιώργος, δεν πήρε καν όλα του τα πράγματα - θα του τα φέρουν φίλοι που θα τον επισκεφτούν σε κανά μήνα. Με ένα backpack στην πλάτη και ένα μπουφάν με χίλιες και μία τσέπες (σε μία από τις οποίες δέσποζε το GlobalPass του Interrail) τον αποχαιρετίσαμε με δώρα και φιλιά στον Προαστιακό της Μαγούλας (για Μαγούλα καλά πάω?), απ’ όπου ξεκίνησε για Πάτρα.
Η συνέχεια? Αποφάσισα να σας την πω
Όσο κι αν γνωρίζω πως δεν το δικαιούμαι ούτε στο ελάχιστο - I’ve already had more than my fair share of crazy travelling - ζηλεύω το Γιώργο από τα βάθη της ψυχής μου, και θα ήθελα όσο τίποτε άλλο να είμαι μαζί του σε αυτή την περιπέτεια. Μιας όμως και οι συνθήκες δεν μου το επέτρεψαν, αποφάσισα να κρατήσω γι’ αυτόν το ταξιδιωτικό του ημερολόγιο σε αυτό το blog - στη θέση όπου δεν έβαλα το δικό μου.
Μείνετε λοιπόν συντονισμένοι στην εκπομπή μας, για το μεγαλύτερο ταξίδι since Marco Polo said: “Hey, let’s go find where the Sun comes from!”
Το εισαγωγικό post βγήκε μεγαλούτσικο, οπότε η ιστορία θα ξεκινήσει από το επόμενο. Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση:
Μία Απάντηση προς
“Ο Γιώργος πάει Erasmus (vol.1): O προορισμός είναι το ταξίδι”στο Δεκέμβριος 20, 2008 στο 1:21 π.μ.
solidusdi
«Γιώργο πάντα θα είσαι στις καρδιές μας. Άντε και μόλις γυρίσεις θα πάμε Μητροπάνο !! Σου εύχομαι να περάσεις τέλεια και να λες πάντα τις θυμοσοφίες σου !!»
“Ο Γιώργος πάει Erasmus (vol.1): O προορισμός είναι το ταξίδι”στο Δεκέμβριος 20, 2008 στο 1:21 π.μ.
solidusdi
«Γιώργο πάντα θα είσαι στις καρδιές μας. Άντε και μόλις γυρίσεις θα πάμε Μητροπάνο !! Σου εύχομαι να περάσεις τέλεια και να λες πάντα τις θυμοσοφίες σου !!»
(Στη φωτό ο Γιώργος Κ. είναι με το κυκλωμένο πρόσωπο και δίπλα του και πισω του όσοι βρέθηκαν στο... αντίο του στο σταθμό του προαστιακού στη Μαγούλα. Και τα μυαλά στα κάγκελα!..)
Ο Γιώργος πάει Erasmus (vol.2): Αθήνα - Ancona
Διάλογος στο msn
«- Πού είσαι ρε? Πού βρήκες internet? Στο πλοίο είσαι ρε αλήτη?
- Στο Superfast για Ancona
- Αργκκκκ, σε μισώ θανάσιμα! Πες τα μου όλα, πώς είναι, πώς έχει πάει μέχρι τώρα, όλα θέλω να τα μάθω, όλα!
- Άραξε, όλα καλά. Έχουν σκάσει από την Ηγουμενίτσα και κάτι γκομενάκια - πρέπει να είναι από σχολείο
- XAxXAxxXAxAXXa Και γαμώ! Λέγε τώρα πώς έφτασες μέχρι εκεί.»
Ο Γιώργος, αφότου αναχώρησε μέσα σε ένα σύννεφο αυθεντικής τρομακτικής Ελευσινιώτικης παράνοιας από τον σεσημασμένο προαστιακό σταθμό της Μαγούλας (μέχρι το Θριάσιο μας άκουσαν - το προσωπικό του σταθμού είχε λουφάξει τρεμάμενο στα υπόγεια), κάθισε ήσυχος στο βαγόνι του και, προσπαθώντας να αποφύγει τα αποδοκιμαστικά βλέμματα όσων τον είχαν δει να επιβιβάζεται, κατέβηκε σύντομα στο Κιάτο. Από εκεί, και επειδή ακόμη και η πιο νοσηρή φαντασία δε παύει να ωχριά μπρος στην ελληνική πραγματικότητα, αναγκάστηκε να ανέβει με λεωφορείο ως το Διακοφτό (ή Διακοπτό, όπως προτιμάτε) λόγω έργων στις σιδηροδρομικές γραμμές. Δεν έχω διερευνήσει το περιστατικό, αλλά αν πρόκειται για κλασική περίπτωση κομμένης γράνας, έχω να δηλώσω απερίφραστα πως και στη Μαλακάσα το ίδιο έγινε..
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Γιώργος ξαναπήρε το τρένο από το Διακοφτό και έφτασε αργά το βράδυ στην Πάτρα. Αφού κράσαρε σε μία φίλη του για τη νύχτα, βγήκε πουρνό-πουρνό στο λιμάνι να βρει πλοίο για Ancona - στις 14:30 έφευγαν οι Superfast Ferries για Ηγουμενίτσα - Ancona. Ενεργοποίησε το Interrail Ticket του (που καλύπτει και το πέρασμα Ιταλία-Ελλάδα με πλοίο) για τη μέρα και μπάρκαρε.
Το εισιτήριο που προσφέρει το Interrail είναι, φυσικά, καταστρώματος αλλά ο χώρος ήταν ευτυχώς άφθονος. Η εποχή είναι off-season και το πλοίο ήταν ψιλοάδειο. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος - ωστόσο, ποιοτικός . Από την άλλη, τα facilities του πλοίου, υψηλή παρακμή: Άθλιες ταινίες στο βίντεο και internet της εποχής του Πολύφημου. Η msnική συνομιλία έγινε μετά κόπων και βασάνων και με άπειρα χαμένα μηνύματα και αλλοιωμένες ακολουθίες μηνυμάτων. Όσο για την εξυπηρέτηση, αξίζει να αναφέρθει ότι ο υπάλληλος, αφού έδωσε στο Γιώργο ένα χαρτάκι με τον κωδικό OYO2OK για να συνδεθεί, και ερωτηθείς ποια από τα “κυκλάκια” ήταν κεφαλαία όμικρον και ποια μηδενικά, τον προέτρεψε να τα εντοπίσει δοκιμάζοντας!
Κατά τις 19:00 το απόγευμα, το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, και στις 10:30 της επομένης, ώρα Ιταλίας, ο Γιώργος κατέβηκε στην Ιταλία και την φωτεινή, πρωινή Ancona. Ελάχιστο χρόνο κατάφερε να αφιερώσει στην ίδια την πόλη, το τρένο του θα έφευγε σε λιγότερο από 1μιση ώρα. Προορισμός η λίμνη Como, βόρεια του Μιλάνου, όπου και σκόπευε να περάσει το ερχόμενο βράδυ.
Αυτά όμως, θα τα δούμε στο επόμενο επεισόδιο της σειράς μας: Ο Γιώργος πάει Erasmus
(Πηγαίντε κι εσείς Erasmus, κάντε κι εσείς Interrail - μην αναρωτιέστε γιατί! Δε θα το μετανιώσετε ποτέ!)
Διάλογος στο msn
«- Πού είσαι ρε? Πού βρήκες internet? Στο πλοίο είσαι ρε αλήτη?
- Στο Superfast για Ancona
- Αργκκκκ, σε μισώ θανάσιμα! Πες τα μου όλα, πώς είναι, πώς έχει πάει μέχρι τώρα, όλα θέλω να τα μάθω, όλα!
- Άραξε, όλα καλά. Έχουν σκάσει από την Ηγουμενίτσα και κάτι γκομενάκια - πρέπει να είναι από σχολείο
- XAxXAxxXAxAXXa Και γαμώ! Λέγε τώρα πώς έφτασες μέχρι εκεί.»
Ο Γιώργος, αφότου αναχώρησε μέσα σε ένα σύννεφο αυθεντικής τρομακτικής Ελευσινιώτικης παράνοιας από τον σεσημασμένο προαστιακό σταθμό της Μαγούλας (μέχρι το Θριάσιο μας άκουσαν - το προσωπικό του σταθμού είχε λουφάξει τρεμάμενο στα υπόγεια), κάθισε ήσυχος στο βαγόνι του και, προσπαθώντας να αποφύγει τα αποδοκιμαστικά βλέμματα όσων τον είχαν δει να επιβιβάζεται, κατέβηκε σύντομα στο Κιάτο. Από εκεί, και επειδή ακόμη και η πιο νοσηρή φαντασία δε παύει να ωχριά μπρος στην ελληνική πραγματικότητα, αναγκάστηκε να ανέβει με λεωφορείο ως το Διακοφτό (ή Διακοπτό, όπως προτιμάτε) λόγω έργων στις σιδηροδρομικές γραμμές. Δεν έχω διερευνήσει το περιστατικό, αλλά αν πρόκειται για κλασική περίπτωση κομμένης γράνας, έχω να δηλώσω απερίφραστα πως και στη Μαλακάσα το ίδιο έγινε..
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Γιώργος ξαναπήρε το τρένο από το Διακοφτό και έφτασε αργά το βράδυ στην Πάτρα. Αφού κράσαρε σε μία φίλη του για τη νύχτα, βγήκε πουρνό-πουρνό στο λιμάνι να βρει πλοίο για Ancona - στις 14:30 έφευγαν οι Superfast Ferries για Ηγουμενίτσα - Ancona. Ενεργοποίησε το Interrail Ticket του (που καλύπτει και το πέρασμα Ιταλία-Ελλάδα με πλοίο) για τη μέρα και μπάρκαρε.
Το εισιτήριο που προσφέρει το Interrail είναι, φυσικά, καταστρώματος αλλά ο χώρος ήταν ευτυχώς άφθονος. Η εποχή είναι off-season και το πλοίο ήταν ψιλοάδειο. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος - ωστόσο, ποιοτικός . Από την άλλη, τα facilities του πλοίου, υψηλή παρακμή: Άθλιες ταινίες στο βίντεο και internet της εποχής του Πολύφημου. Η msnική συνομιλία έγινε μετά κόπων και βασάνων και με άπειρα χαμένα μηνύματα και αλλοιωμένες ακολουθίες μηνυμάτων. Όσο για την εξυπηρέτηση, αξίζει να αναφέρθει ότι ο υπάλληλος, αφού έδωσε στο Γιώργο ένα χαρτάκι με τον κωδικό OYO2OK για να συνδεθεί, και ερωτηθείς ποια από τα “κυκλάκια” ήταν κεφαλαία όμικρον και ποια μηδενικά, τον προέτρεψε να τα εντοπίσει δοκιμάζοντας!
Κατά τις 19:00 το απόγευμα, το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, και στις 10:30 της επομένης, ώρα Ιταλίας, ο Γιώργος κατέβηκε στην Ιταλία και την φωτεινή, πρωινή Ancona. Ελάχιστο χρόνο κατάφερε να αφιερώσει στην ίδια την πόλη, το τρένο του θα έφευγε σε λιγότερο από 1μιση ώρα. Προορισμός η λίμνη Como, βόρεια του Μιλάνου, όπου και σκόπευε να περάσει το ερχόμενο βράδυ.
Αυτά όμως, θα τα δούμε στο επόμενο επεισόδιο της σειράς μας: Ο Γιώργος πάει Erasmus
(Πηγαίντε κι εσείς Erasmus, κάντε κι εσείς Interrail - μην αναρωτιέστε γιατί! Δε θα το μετανιώσετε ποτέ!)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου