Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΕΙ ΕΡΑΣΜΟΥΣ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ!

Μετά από κάμποσα κρουασάν, δύο μεγάλα κομμάτια πίτα, ένα γιαούρτι και δυο αμαρέττι για το δρόμο, Ο Γιώργος παρέδωσε το δωμάτιο και βγήκε στο πρωινό, χειμωνιάτικο Como. Με ένα χάρτη της πόλης ανά χείρας και το πιστό του backpack στην πλάτη, έκανε μια βόλτα στους άδειους δρόμους και κατέβηκε στο λιμάνι. Εκεί έβγαλε εισητήριο και επιβιβάστηκε στο πλοίο για το Bellagio, το χωριό στον κεντρικό μυχό της λίμνης.

(Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους χάρτες της Google Maps που με βοηθούν στην αναπαράσταση των διαδρομών, αλλά και να τους επισημάνω την πρώτη τους ανακρίβεια που έτυχε να συναντήσω, όσον αφορά την Ευρώπη τουλάχιστον. Η διαδρομή Como - Bellagio δε γίνεται μονάχα οδικώς, αλλά και με πλοίο.)

Η λίμνη, γαλάζιος καθρέπτης στις όχθες των Άλπεων, είναι μαγευτική - το ίδιο και η διαδρομή. Το Bellagio, ωστόσο, ακόμα πιο έρημο από το Como, μοιάζει με νεκρή πόλη. Ίσως τα μέρη αυτά να είναι πιο ζωντανά την άνοιξη, σκέφτεται ο Γιώργος, και ξαναπαίρνει το καραβάκι με προορισμό τη Varenna αυτή τη φορά, στην αντίπερα όχθη.



Από εκεί και με το εισιτήριο του InterRail ανά χείρας, επιβιβάζεται στο τρένο και κατεβαίνει στο Mandello del Lario, όπου και αράζει για μερικές ώρες. Το πάρκο της πόλης είναι εκπληκτικό και συναγωνίζεται αντάξια την απερίγραπτη θέα. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους - και ως συνήθως δεν καταφέρνουν να πουν ούτε τα μισά.



Κουρασμένος και ενώ το φως της μέρας έχει αρχίσει να χάνεται, ο Γιώργος επιστρέφει στο σταθμό και επιβιβάζεται στο τρένο για Lecco. Εκεί προλαβαίνει την ανταπόκριση για Μιλάνο και σε λίγες ώρες είναι και πάλι στην ιταλική μεγαλούπολη.

Η κατάρα όμως καλά κρατεί! Αφού έκανε 3-4 φορές τον κύκλο γύρω από τη διεύθυνση που αναζητούσε και την οποία κανένας περαστικός δε φάνηκε να γνωρίζει, βρέθηκε για άλλη μια φορά σε ένα hostel χωρίς ελεύθερα δωμάτια. Βρίζοντας την τύχη του και τα Χριστούγεννα (φάτνες κλπκλπ) και αποφασισμένος να κλείνει beforehand από δω και πέρα για την κάθε επόμενη πόλη, παρακάλεσε τον, ευτυχώς ευγενέστατο, υπάλληλο να του βρει κάπου αλλού να μείνει.

Έτσι, μετά από δύο ακόμη λεωφορεία και 20 λεπτά περπάτημα, η νύχτα τον βρίσκει στο Hotel Amerika, ένα ξενοδοχείο φτηνό, αλλά αρκετά μέτριο ώστε να μην το προτείνει σε κανέναν, όπου γνωρίζει τον αμερικανό Ean που σπουδάζει ηθοποιός στο Λονδίνο και τη γλυκιά Ξένια από τη Λευκορωσία, που γυρίζει την Ευρώπη χωρίς φόβο και με κάθε πάθος

Η επόμενη μέρα ξημερώνει στο Μιλάνο και η συνέχεια στο επόμενο μας ποστ - μόλις βρω λίγο χρόνο..


πηγή: http://timetoleave.wordpress.com